TIA, This Is Afria
Door: Tom Engbers
Blijf op de hoogte en volg Tom
12 Juli 2014 | Gambia, Kololi
Gambia, het land van de armoede,
Het land van het overleven,
Het land waarin de helft van de mensen de hele dag op een bankje zit en niks doet,
Het land waar alles drie keer zo lang duurt en het daarna nog fout is gedaan,
Het land van al je afval op straat gooien en verbranden,
Het land waar er altijd een rare geur hangt op straat,
Het land waar altijd iets gebeurt,
Het land van de primitiviteit,
Gambia, het land waar zoveel meer mogelijk is dan de mensen zelf beseffen en kunnen realiseren.
Ik zit bijna elke avond samen met Marc een biertje te drinken en de dag te bespreken. We hebben het over van alles, maar er is één ding dat bijna elke dag terugkomt. TIA, This is Afrika. De uitspraak waarbij je je moet neerleggen als je hier wil wonen of werken. Bij onze buren ligt de gehele tuin vol met plastic waar de geiten tussen lopen. De mensen plassen in hun eigen tuin en eten 10 meter verderop. Om de zoveel dagen ruik je het weer, ze zijn hun afval aan het opruimen. Dat doen ze niet zoals wij, alles netjes in de afvalbak. Hun verbranden al hun plastic en afval op een grote stapel, waar ze in het regenseizoen vervolgens rijst op willen laten groeien. Zonder bescherming staan ze langs het vuur, met de moeder die borstvoeding aan het geven is en een van de kinderen die in de tuin aan het plassen is terwijl iedereen de giftige stoffen inademt zonder er erg in te hebben, TIA.
Als je hier over straat loopt gebeurt er altijd iets, je hoort geluiden, je ruikt bedorven mango’s of verbrand plastic, er loopt iemand langs die er raar uitziet, er schreeuwt iemand naar je omdat je blank bent, etc. Waar je in Nederland rustig over straat loopt en eigenlijk altijd alles hetzelfde is, is hier elke wandeling anders. Je ontmoet mensen je ziet dingen, en dat maakt het hier leuk om over straat te lopen.
Wanneer je hier iemand aanneemt om iets te doen, zijn ze heel slecht in om initiatief te nemen in dingen in te beelden. Als je tegen iemand zegt, metsel alle tegels op de vloer, is die na een dag klaar. Als je gaat kijken hoe het ligt blijkt dat 1/10de van alle tegels kapot zijn, dus moet 1/10de opnieuw worden getegeld. Dit herhaalt zich ongeveer 3 keer voordat alle tegels er heel in liggen, en dan nog zullen er foutjes zijn. Het is primitiviteit, de mensen hier hebben geen inbeeldingsvermogen. Daarom is het ook zo moeilijk om de mensen hier te helpen. Bijna iedereen houd zijn handje op en verwacht dat wij wat gaan geven. Als we ze helpen om een manier te krijgen om iets zelf te verdienen, zijn ze het vaak na een week weer vergeten. Soms kan je er moe van worden, maar daarom moet je bij jezelf blijven denken, TIA.
Het leven is hier moeilijk. Je komt thuis en hoopt dat er iets van eten is bij jou of je buren. Iedereen deelt eten met elkaar. Als iemand de ene dag rijst heeft, eet iedereen daar en natuurlijk andersom. Je krijgt respect voor de mensen als je ziet hoe moeilijk ze het hebben want het leven is hier niet zo makkelijk als in Nederland. In Nederland klagen we als we een uurtje geen internet hebben, als hier iemand bijna doodgaat zal die nog zeggen dat het goed gaan. Het leven is hier gewoon hard en de mensen hebben het echt zwaar.
Mijn respect naar Claudette (stagebegeleider) is in de tijd dat ik hier zit extreem hoog geworden. Het is bijzonder knap om je leven in Nederland achter te laten en dit in Gambia verder te gaan. Vooral met al het werk dat ze doet. Ze gaat om van het werk, maar als er iemand is die hulp nodig heeft zal ze altijd klaarstaan. Ze zal altijd mensen helpen die om hulp vragen terwijl ze weet dat de hulp misschien niet eens goed wordt gebruikt. Ze woont hier nu al 20 jaar en heeft een goed idee van hoe de Gambianen in elkaar zitten, maar toch zegt ze dat het moeilijk blijft. Het maar moeten accepteren van situaties in plaats van alles gecontroleerd en perfect moeten hebben zoals in Nederland. Ik heb diep respect voor Claudette en voor wat ze hier doet, en ik zal mijn tijd hier dan ook nooit vergeten!
Ik hoop dat ik een beetje een goed beeld heb kunnen geven over wat ik van Afrika heb gevonden in dit verhaal. Dit zijn mijn ervaringen en zullen natuurlijk afwijken van de echte realiteit en van wat andere mensen hebben ervaren.
Dit is mijn laatste blog over Afrika, ik heb er veel geleerd en nog meer meegemaakt, ik moet dan ook echt aanraden aan iedereen die de kans heeft om naar Afrika te gaan.
Het land van het overleven,
Het land waarin de helft van de mensen de hele dag op een bankje zit en niks doet,
Het land waar alles drie keer zo lang duurt en het daarna nog fout is gedaan,
Het land van al je afval op straat gooien en verbranden,
Het land waar er altijd een rare geur hangt op straat,
Het land waar altijd iets gebeurt,
Het land van de primitiviteit,
Gambia, het land waar zoveel meer mogelijk is dan de mensen zelf beseffen en kunnen realiseren.
Ik zit bijna elke avond samen met Marc een biertje te drinken en de dag te bespreken. We hebben het over van alles, maar er is één ding dat bijna elke dag terugkomt. TIA, This is Afrika. De uitspraak waarbij je je moet neerleggen als je hier wil wonen of werken. Bij onze buren ligt de gehele tuin vol met plastic waar de geiten tussen lopen. De mensen plassen in hun eigen tuin en eten 10 meter verderop. Om de zoveel dagen ruik je het weer, ze zijn hun afval aan het opruimen. Dat doen ze niet zoals wij, alles netjes in de afvalbak. Hun verbranden al hun plastic en afval op een grote stapel, waar ze in het regenseizoen vervolgens rijst op willen laten groeien. Zonder bescherming staan ze langs het vuur, met de moeder die borstvoeding aan het geven is en een van de kinderen die in de tuin aan het plassen is terwijl iedereen de giftige stoffen inademt zonder er erg in te hebben, TIA.
Als je hier over straat loopt gebeurt er altijd iets, je hoort geluiden, je ruikt bedorven mango’s of verbrand plastic, er loopt iemand langs die er raar uitziet, er schreeuwt iemand naar je omdat je blank bent, etc. Waar je in Nederland rustig over straat loopt en eigenlijk altijd alles hetzelfde is, is hier elke wandeling anders. Je ontmoet mensen je ziet dingen, en dat maakt het hier leuk om over straat te lopen.
Wanneer je hier iemand aanneemt om iets te doen, zijn ze heel slecht in om initiatief te nemen in dingen in te beelden. Als je tegen iemand zegt, metsel alle tegels op de vloer, is die na een dag klaar. Als je gaat kijken hoe het ligt blijkt dat 1/10de van alle tegels kapot zijn, dus moet 1/10de opnieuw worden getegeld. Dit herhaalt zich ongeveer 3 keer voordat alle tegels er heel in liggen, en dan nog zullen er foutjes zijn. Het is primitiviteit, de mensen hier hebben geen inbeeldingsvermogen. Daarom is het ook zo moeilijk om de mensen hier te helpen. Bijna iedereen houd zijn handje op en verwacht dat wij wat gaan geven. Als we ze helpen om een manier te krijgen om iets zelf te verdienen, zijn ze het vaak na een week weer vergeten. Soms kan je er moe van worden, maar daarom moet je bij jezelf blijven denken, TIA.
Het leven is hier moeilijk. Je komt thuis en hoopt dat er iets van eten is bij jou of je buren. Iedereen deelt eten met elkaar. Als iemand de ene dag rijst heeft, eet iedereen daar en natuurlijk andersom. Je krijgt respect voor de mensen als je ziet hoe moeilijk ze het hebben want het leven is hier niet zo makkelijk als in Nederland. In Nederland klagen we als we een uurtje geen internet hebben, als hier iemand bijna doodgaat zal die nog zeggen dat het goed gaan. Het leven is hier gewoon hard en de mensen hebben het echt zwaar.
Mijn respect naar Claudette (stagebegeleider) is in de tijd dat ik hier zit extreem hoog geworden. Het is bijzonder knap om je leven in Nederland achter te laten en dit in Gambia verder te gaan. Vooral met al het werk dat ze doet. Ze gaat om van het werk, maar als er iemand is die hulp nodig heeft zal ze altijd klaarstaan. Ze zal altijd mensen helpen die om hulp vragen terwijl ze weet dat de hulp misschien niet eens goed wordt gebruikt. Ze woont hier nu al 20 jaar en heeft een goed idee van hoe de Gambianen in elkaar zitten, maar toch zegt ze dat het moeilijk blijft. Het maar moeten accepteren van situaties in plaats van alles gecontroleerd en perfect moeten hebben zoals in Nederland. Ik heb diep respect voor Claudette en voor wat ze hier doet, en ik zal mijn tijd hier dan ook nooit vergeten!
Ik hoop dat ik een beetje een goed beeld heb kunnen geven over wat ik van Afrika heb gevonden in dit verhaal. Dit zijn mijn ervaringen en zullen natuurlijk afwijken van de echte realiteit en van wat andere mensen hebben ervaren.
Dit is mijn laatste blog over Afrika, ik heb er veel geleerd en nog meer meegemaakt, ik moet dan ook echt aanraden aan iedereen die de kans heeft om naar Afrika te gaan.
-
12 Juli 2014 - 20:57
Lisa:
Is dit echt je allerlaatste verslag?:( jammer!
Gelukkig kom je bijna weer naar Nederland en kunnen we alle verhalen horen!
Tot snel! X -
12 Juli 2014 - 21:17
Ans:
Hoi Tom ,
Zo te lezen heb je heel wat opgedaan daar in Afrika .en is het in Nederland nog niet zo slecht. Dat blijkt wel uit jou verhalen. Wens je voor straks een goede terug reis en hoop daarna de verhalen van te horen. En zal ook blij zijn je weer te zien. Geniet nog even van het Land en de mensen daar. -
12 Juli 2014 - 22:56
Cecile:
Hoi Tom, het zijn bijzondere ervaringen voor je en je hebt het op een mooie wijze beschreven. Dank daarvoor. Veel plezier op je eigen vakantie. Groetjes -
13 Juli 2014 - 03:13
Loes:
Mis je broertje. Heb zin om weer bij te kletsen en al je bijzondere verhalen te horen! Kus! -
13 Juli 2014 - 08:43
Stephan:
Mooi en triest verhaal Tom.
Ik ben benieuwd naar al je andere belevenissen straks als je terug bent. Maak er nog een mooie periode van in Zuid Afrika.
Groetjes,
Stephan -
13 Juli 2014 - 11:10
Monique:
Hoi Tom,
Wat heb je ons een bijzondere blik in Afrika gegeven. Ik heb genoten zan al je belevenissen en je verhalen.
Het zal wel even wennen voor je zijn als je weer terug komt in Nederland. Nog een hele fijne vakantie en ik ben super nieuwsgierig naar de foto's. Neem Afika in je hart mee naar hier, zodat het altijd een beetje bij je blijft.
Groetjes Monique
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
