De normale dagen
Door: Tom Engbers
Blijf op de hoogte en volg Tom
14 April 2014 | Gambia, Kololi
Jullie zullen vast wel benieuwd zijn hoe een normale dag in het leven in Gambia er uitziet. Nou ik kan je vertellen, die bevalt prima.
Allereerst een beetje inleiding. Als je hier rondloopt ben je altijd de witte die iedereen wil kennen en waar iedereen geld uit wil halen. Er zitten gelukkig ook veel mensen tussen die dit niet van je vragen en je vriend willen zijn. Na een tijdje kom je er gelukkig achter wel achter wie ook echt je vriend wil zijn en niet alleen uit is op je geld. Dit zijn er heel wat kan ik je vertellen. Dit betekend dan ook dat als je buiten je appartement komt er een heleboel mensen zijn die met je gaan praten. Je hoort Tom Tom! van alle kanten en je maakt om de 200 meter een praatje met iemand. Dit is heel leuk, maar heeft soms ook zijn nadelen. Als je bijvoorbeeld groente gaat halen bij de groenteman, moet je normaal gesproken 10 minuten lopen. Hier komt dan 10 minuten bij omdat je met mensen gaat praten. Dan ben je bij de groenteboer en daar maak je ook praatje (zon 20 minuten, een lange omdat ik hem goed ken) voordat je 15 minuten je groenten uitzoekt omdat je nog steeds aan het praten bent. Bij het teruglopen heb je weer 5 minuten vertraging en daardoor ben je al gauw een half uur drie kwartier langer kwijt dan dat je had verwacht. Hier moet je op gaan plannen. Net zoals de stroomuitval. Vaak valt s’ochtends de stroom uit (en dus ook het internet) rond een uur of 9/10 waarna die soms pas om 6 uur s’avonds weer aangaat. Hierdoor moet je vaak goed plannen wanneer je wat doet met je internet.
Op een doordeweekse gaat je wekker rond een uur of half 8. Je staat op, doet de gordijnen open en laat de zon naar binnen schijnen. Het is een graad of 20-25 en je gaat naar de bakker toe, lekker in je korte broekje natuurlijk. Bij de bakker heb je twee keuzen aan brood. Beide wit, maar de een is net iets steviger dan de ander (nog steeds niet echt vullend). Brood kost hier 6 Delhassi (12 cent). Dit eet je op in je appartement en je begint met werken. Het werken bestaat tot nu toe nog veel uit computerwerk, maar zal later meer gaan bestaan uit praktijk (gelukkig!). Omdat de elektriciteit en internet vaak wegvalt heb je soms ook niks te doen. Daarom moet ik soms meehelpen in de fabriek. Dit is meestal vrij saai werk, maar het is wel heel leuk hoeveel de dames (het personeel) je dan gaan helpen en hoe leuk ze het vinden dat je even meehelpt. Ze willen je alles laten zien en daar leer je veel van. Jij zorgt er voor jou beurt weer voor dat hun doorwerken omdat ze een goede indruk op je willen maken.
Er zijn zo’n 12 vrouwen aan het werk iedere dag, en elke is blij om je weer te zien en iedereen groet je vrolijk. De dames (en tevens bijna de gehele bevolking) zijn meestal niet de snelste werkers, en ze vinden het moeilijk om logisch na te denken zoals wij het in Nederland kennen. Ze zullen alles één voor één doen en bijna nooit multitasken. Dit zorgt ervoor dat ze vaak gemotiveerd moeten worden om door te werken. Rond een uur of 2 wordt ik naar beneden geroepen om te eten. Samen met Claudette (begeleider) en Yoyo (dochter Claudette) eten we 3 keer in de weeks Afrikaans en tweemaal Europees. Hierna weer verder met werken, tot hoe laat ligt aan hoe druk je het hebt. Soms tot 4 en soms tot 6. Als je tot 4 werkt ga je soms nog even naar het strand toe, of even boodschappen doen (waar je dan meestal een uur over doet omdat je zoveel mensen tegenkomt) en koken. In de avond zit je meestal even op je computer en hoop je dat je elektriciteit en internet hebt.
Vrijdagmiddag is het dan weekend. In de weekenden is er een hele andere dag dan doordeweeks. Tot nu toe is het overdag vooral op het strand liggen en genieten van de rust die je ergens anders niet hebt. Maar op vrijdag en zaterdagavond is het natuurlijk feest. Je trekt je lange broek en vest aan (het wordt toch zeker 20°C s’nachts en dat is behoorlijk fris) en je gaat naar de lokale kroeg genaamd bucarabu. In de bucarabu is er hele vrolijke Afrikaanse muziek. Iedereen staat te dansen en iedereen doet gezellig. Hierna kun je vaak nog naar een kroeg die de blue parrot heet, of je gaat naar Senegambia (dorp naast het dorp waar ik woon). In de blue parrot wordt alleen maar reggae gedraaid, maar in Senegambia wordt ook house en dat soort muziek draait, dus dat is wel gezellig. De volgende ochtend lig je weer lekker op het strand te bakken tot de dag voorbij is, en dan begint de hele week weer opnieuw.
Allereerst een beetje inleiding. Als je hier rondloopt ben je altijd de witte die iedereen wil kennen en waar iedereen geld uit wil halen. Er zitten gelukkig ook veel mensen tussen die dit niet van je vragen en je vriend willen zijn. Na een tijdje kom je er gelukkig achter wel achter wie ook echt je vriend wil zijn en niet alleen uit is op je geld. Dit zijn er heel wat kan ik je vertellen. Dit betekend dan ook dat als je buiten je appartement komt er een heleboel mensen zijn die met je gaan praten. Je hoort Tom Tom! van alle kanten en je maakt om de 200 meter een praatje met iemand. Dit is heel leuk, maar heeft soms ook zijn nadelen. Als je bijvoorbeeld groente gaat halen bij de groenteman, moet je normaal gesproken 10 minuten lopen. Hier komt dan 10 minuten bij omdat je met mensen gaat praten. Dan ben je bij de groenteboer en daar maak je ook praatje (zon 20 minuten, een lange omdat ik hem goed ken) voordat je 15 minuten je groenten uitzoekt omdat je nog steeds aan het praten bent. Bij het teruglopen heb je weer 5 minuten vertraging en daardoor ben je al gauw een half uur drie kwartier langer kwijt dan dat je had verwacht. Hier moet je op gaan plannen. Net zoals de stroomuitval. Vaak valt s’ochtends de stroom uit (en dus ook het internet) rond een uur of 9/10 waarna die soms pas om 6 uur s’avonds weer aangaat. Hierdoor moet je vaak goed plannen wanneer je wat doet met je internet.
Op een doordeweekse gaat je wekker rond een uur of half 8. Je staat op, doet de gordijnen open en laat de zon naar binnen schijnen. Het is een graad of 20-25 en je gaat naar de bakker toe, lekker in je korte broekje natuurlijk. Bij de bakker heb je twee keuzen aan brood. Beide wit, maar de een is net iets steviger dan de ander (nog steeds niet echt vullend). Brood kost hier 6 Delhassi (12 cent). Dit eet je op in je appartement en je begint met werken. Het werken bestaat tot nu toe nog veel uit computerwerk, maar zal later meer gaan bestaan uit praktijk (gelukkig!). Omdat de elektriciteit en internet vaak wegvalt heb je soms ook niks te doen. Daarom moet ik soms meehelpen in de fabriek. Dit is meestal vrij saai werk, maar het is wel heel leuk hoeveel de dames (het personeel) je dan gaan helpen en hoe leuk ze het vinden dat je even meehelpt. Ze willen je alles laten zien en daar leer je veel van. Jij zorgt er voor jou beurt weer voor dat hun doorwerken omdat ze een goede indruk op je willen maken.
Er zijn zo’n 12 vrouwen aan het werk iedere dag, en elke is blij om je weer te zien en iedereen groet je vrolijk. De dames (en tevens bijna de gehele bevolking) zijn meestal niet de snelste werkers, en ze vinden het moeilijk om logisch na te denken zoals wij het in Nederland kennen. Ze zullen alles één voor één doen en bijna nooit multitasken. Dit zorgt ervoor dat ze vaak gemotiveerd moeten worden om door te werken. Rond een uur of 2 wordt ik naar beneden geroepen om te eten. Samen met Claudette (begeleider) en Yoyo (dochter Claudette) eten we 3 keer in de weeks Afrikaans en tweemaal Europees. Hierna weer verder met werken, tot hoe laat ligt aan hoe druk je het hebt. Soms tot 4 en soms tot 6. Als je tot 4 werkt ga je soms nog even naar het strand toe, of even boodschappen doen (waar je dan meestal een uur over doet omdat je zoveel mensen tegenkomt) en koken. In de avond zit je meestal even op je computer en hoop je dat je elektriciteit en internet hebt.
Vrijdagmiddag is het dan weekend. In de weekenden is er een hele andere dag dan doordeweeks. Tot nu toe is het overdag vooral op het strand liggen en genieten van de rust die je ergens anders niet hebt. Maar op vrijdag en zaterdagavond is het natuurlijk feest. Je trekt je lange broek en vest aan (het wordt toch zeker 20°C s’nachts en dat is behoorlijk fris) en je gaat naar de lokale kroeg genaamd bucarabu. In de bucarabu is er hele vrolijke Afrikaanse muziek. Iedereen staat te dansen en iedereen doet gezellig. Hierna kun je vaak nog naar een kroeg die de blue parrot heet, of je gaat naar Senegambia (dorp naast het dorp waar ik woon). In de blue parrot wordt alleen maar reggae gedraaid, maar in Senegambia wordt ook house en dat soort muziek draait, dus dat is wel gezellig. De volgende ochtend lig je weer lekker op het strand te bakken tot de dag voorbij is, en dan begint de hele week weer opnieuw.
-
15 April 2014 - 12:16
Lisa:
de pracht van de simpelheid! geef je over!!
Heeeel veel plezier nog, en vooral rustig aan doen.
het leven gaat daar nu eenmaal niet sneller;)
kusjes!
-
15 April 2014 - 19:06
Bart:
Zeer leuk om te lezen, als wij komen dan zullen wij het zelf ook meemaken -
15 April 2014 - 19:51
Lisanne:
Tommetjee!!
Wat een leuk verhaaltje weer! Klinkt als een chill leventje daar haha! Geniet er nog maar van voor je het weet sta je weer gezellig bij ons in Nederland;)
Liefs xxx -
15 April 2014 - 21:53
Stephan:
Mooi om te lezen.
Ook in Gambia gaat het leven zijn gang.
Geniet !! -
15 April 2014 - 22:11
Monique:
Wat een leuk verhaal. Zalig als het leven zo eenvoudig is. Geniet ervan!! -
16 April 2014 - 19:21
Ans:
Tom leuk om te lezen dat het je zo goed gaat en wat een prachtig verhaal weer. Krijgen zo toch een beetje mee wat je daar doet. En hoe de mensen daar leven en werken. -
19 April 2014 - 22:58
Marjo:
Leuk verhaal om te lezen, Tom. Echte palmbomenmentaliteit!!!
Geniet van het leven en de cultuur daar. Je zult het gaan missen als je hier weer aan de bak moet.
groetjes en tot je volgende verhaal. -
24 April 2014 - 00:46
Cecile:
Hé Tom,Leuk om je belevenissen te lezen.
Ga zo door met je verslagen. (af en toe hoor)
Groetjes...
-
25 April 2014 - 10:12
Leon:
Hoi Tom, wat een mooie beschrijving geef je van het dagelijks leven daar. Ik kan me alles levendig voorstellen. Geniet er van! Ik hoop dat als ze Tom Tom naar je roepen jij niet meteen de weg hoeft te wijzen :-). Veel plezier als Chantal en Bart straks bij je zijn.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
