Als de kat van huis is....

Claudette (eigenaar van de fabriek) is voor een week naar Nederland toe. Dit betekend dat de fabriek 2 dagen gesloten is, en 4 dagen open is in de tijd dat zij weg is. Michelle en ik moesten de fabriek overzien. Hier hebben we een hoop ellende meegemaakt en we hebben dit bijgehouden met een soort dagboek. Nadat je dit verhaaltje hebt gelezen zie je maar weer: Als de kat van huis is, dansen de muizen op tafel.

Dinsdag 15-4-14
9.00: De driver komt niet opdagen om kokosnoot te halen. Michelle en ik raken al gestrest. Gaat het nu al mis?
9.30: Omdat de driver niet is op komen dagen, moet Michelle maar met de meiden naar social security(moesten ze heen vandaag). Ook is Michelle zo gek om met de auto over de serrekunda market (zie foto van mijn reis, dat is de market) kokosnoten te gaan halen! Haar reactie: wow wat een experience!
10.00: Een vrouw komt binnen en ik vraag hoe ik haar kan helpen. Ze heeft een bestelling geplaatst die ze vandaag af zou mogen halen. De dames zijn echter bij social security dus ik moet ze bellen waar de bestelling ligt. De bestelling is nog niet gemaakt en ik moet de vrouw vragen om de volgende dag terugkomen, terwijl ze al van een eind ver weg komt.
10.30: De driver komt aan. Ik vraag hem waar hij was (hij heeft geen mobiel). Hij antwoordt door te zeggen dat hij tot 8.10 heeft gewacht en niemand had gezien. Hij heeft dus de moeite niet genomen om even rond te kijken. Hij dacht ‘’ow er is niemand’’ en is maar snel naar zijn zus gegaan voor 2(!) uur.
12.00: De meiden zijn eindelijk terug van social security, een uur later dan ze hadden gezegd. De auto waarmee Michelle kokosnoten heeft gehaald is ondertussen kapot gegaan. Deze is maar tijdelijk gerepareerd door een schroef te vervangen door een stokje (gekke mensen).
12.30: de driver gaat met de half gerepareerde auto naar de markt op pinda's op te halen.
14.00: Er wordt pauze gehouden van 45 minuten terwijl er maar 30 minuten pauze gehouden mag worden.
15.00: Als we zeggen dat het vrijdag 44°C wordt (dit bleek achteraf mee te vallen) en we vandaag zoveel mogelijk Coco ginger Delight in de solar ovens willen krijgen, wordt het ons verweten dat we niet mee hebben geholpen met het snijden van de kokos (terwijl ze nota bene zelf een uur later waren dan ze hadden gezegd). Uiteindelijk hebben Michelle en ik alle etiketten op de verpakkingen geplakt doordat er een gebrek aan haarnetjes is en we dus geen kokos konden snijden.
18.00: De laatste kokos is in de solar ovens gezet en het is tijd om op te ruimen en naar huis te gaan.
18.30: Er is een hoop gedoe met Oomi (iemand van het personeel). Iedereen loopt te schreeuwen en trekken aan haar. Na iedereen een kwartier later de deur uit te hebben gewerkt even met haar gepraat. Na even rustig te zijn bijgekomen is zij ook om 7 uur de deur uitgewandeld en was er RUST in de keet! 
20.00: Eindelijk genieten Michelle en ik van een welverdiende Julbrew (die is volgens ons wel op z’n plaats) met een bord Nederlandse Domoda (een Afrikaans gerecht). We vragen ons af hoe we het deze week gaan volhouden..

Woensdag 16-4-14
8.00: Iedereen is mooi op tijd en yoghurt productie kan beginnen. Oomi en Fanta (personeel) doen alle solar ovens schoonmaken en bijdraaien.
10.30: Grootste gedeelte yoghurt productie is klaar. Ook komen rond deze tijd 2 gezellige Nederlandse toeristen langs die ik rondleid en leuke goodies inslaan bij Sainabou.
11.00: Gisteren binnengekomen peanut paste wordt in 5 liter emmers geschept. Schoonmaakster Fatou komt aan maar nog steeds geen spoor van Samba de huishoudster.
13.00: Alles is klaar, de driver is er om de laatste orders op te halen. Eindelijk arriveert Samba de huishoudster ook, ik was al bang dat ik zou verhongeren. (Samba maakt mijn middageten).
13.15: Iedereen is naar huis, Michelle en ik wachten op de driver en z’n hulpje om het geld in ontvangst te nemen.

Donderdag en Vrijdag 17 en 18-04-14
De dames zijn vrij en er gebeurt niks bijzonders.

Maandag 21-4-14
8.00: De fabriek opent en iedereen komt naar binnen. De Driver is op tijd en gaat niet weg(!) en hij gaat de kokos halen. In de tussentijd worden alle materialen schoongemaakt door de dames.
9.30: De driver is terug en ze gaan kokos snijden. Madam (productieleider) vraagt of er hulp kan komen om te snijden want het is toch ow zo veel kokos dat gesneden moet worden vandaag en anders kregen ze het niet op tijd af. Anne en Pippa (medestudenten die ook opdrachten hebben bij Claudette) besluiten om een uurtje mee te snijden.
14.00: De dames zijn klaar met snijden en het ow zo veel kokos snijden anders komt het vandaag niet af was dus gewoon een smoesje zodat iedereen eerder naar huis kon gaan. Alles ligt in de solar ovens en de rest van de dag verloopt soepel (net als de tijd hiervoor). Vandaag geen echte problemen dus.

Dinsdag 22-4-14
8.00 de fabriek opent en Michelle en ik gaan naar binnen. Vandaag is bijna iedereen vrij op Sainabou en Maimouna na (twee van de dames die werken in de fabriek). Deze moeten om 9.30 komen om de yoghurt voor te bereiden, bestellingen op te nemen en etiketten op de verpakkingen plakken.
9.00 Normaal wordt op dinsdag en vrijdag de yoghurt geleverd. Omdat Claudette terug is in Nederland wordt het deze week alleen op woensdag gedaan. Om de yoghurt weg te brengen is er een Driver (zelfde als vorige week dinsdag). Alleen heeft de driver op de dagen wanneer yoghurt wordt geleverd een hulpje. Vandaag komt het hulpje naar binnen lopen om 9.00 uur en zit zich af te vragen waar iedereen toch is. Niemand heeft hem doorgegeven dat het vandaag niet doorgaat, en dus is hij voor niks vroeg opgestaan en moeten wij hem maar weer naar huis sturen zodat hij morgen kan terugkomen.
9.30 : Sainabou en Maimouna staan ingepland om te komen. Er komt nog niemand opdagen en wij zitten met zijn 2en. Wel lekker rustig en er is een keer geen geblèr om ons heen zoals normaal gesproken het geval is met de dames. We kunnen dus in ieder geval wel lekker doorwerken. Ondertussen gaat de telefoon wel een keer of 8 omdat mensen een bestelling willen plaatsen voor de yoghurt die vandaag gemaakt zal worden. De telefoon. kunnen wij niet opnemen omdat wij niet weten hoe we dit moeten verwerken.
10.00: Samba (de tuinman) komt naar binnen gelopen en vraagt waar Yaya (de watchman) is. De automonteur is namelijk aangekomen en Yaya weet wat er met de auto moet gebeuren. Arme Yaya heeft net nachtdienst gedraaid van 13.00 tot 7.30 s’ochtends en ik bel hem wakker omdat hij moet komen.
10.45: Sainabou en Maimouna komen eindelijk aangehuppeld en hebben er totaal geen erg in dat ze te laat zijn gekomen.
11.15: Yaya arriveert bij het bedrijf. Hij komt binnen gelopen en vraagt waar de monteur is. Natuurlijk is de monteur weer pleite naar zijn familie en is Yaya dus voor niks zo vroeg opgestaan om hierheen te komen. Hij moet nu maar wachten tot de monteur terug is van familiebezoek.
12.30: De generator moet aan. Aangezien Michelle en ik niet weten hoe deze aan moet, moet de tuinman dit doen of Yaya. Yaya is toch maar even naar huis gegaan en dus gaan we op zoek naar de tuinman. De tuinman hoort er tot 13.00 te zijn, maar die is er alvast tussenuit geglipt. We bellen hem en we moeten dus maar even wachten tot hij terugkomt.
14.45: Alles is klaar en we besluiten de fabriek te sluiten en naar het strand te gaan. Het is dan ook een hele hete dag vandaag (38°C en benauwd.)
15.15: Ik moest even naar het emigratiebureau om mijn verblijf te verlengen als ik wordt gebeld door Yaya. Er staat een klant die is langsgekomen om iets te kopen. Helaas is er niemand aanwezig die dit kan doen en ik kan niet te lang aan de telefoon zitten. De klant kunnen wij helaas niet helpen.


Al met al is het een hele zware, maar ook een leuke week geweest. Vooral het begin was zwaar omdat de dames nog dachten dat ze veel konden maken, maar dat werd later wel minder. Alle problemen die op je afkomen in Gambia zijn heel stressvol om mee om te gaan, en ik begin daarom ook steeds meer respect te krijgen voor wat Claudette doen met het personeel. Ik hoop dat ik jullie een beetje een beeld heb kunnen geven over hoe het er hier aan toe gaat in de fabriek.

Tom